Sharon ólst upp á sveitabæ, hún var alin upp af ömmu og afa og stúlkan er þeim mjög þakklát fyrir. En nýlega dóu þau og hetjan var mjög í uppnámi yfir þessu. Þegar þau voru enn á lífi fór stúlkan í háskóla og dvaldi síðan til að vinna í borginni, en heimsótti ástkæra ættingja sína oft. Andlát ástvina er alltaf erfitt og allir þjást það á annan hátt. Sharon gat ekki snúið aftur í bæinn í langan tíma en aðstæður þvinguðu hana. Nauðsynlegt var að ganga í arf og undirrita samsvarandi erindi hjá lögbókanda. Að loknum formsatriðum ákvað nýr eigandi sumarbústaðarins að heimsækja það. Hún fór inn í stofu og sá umslag á borðið. Þetta var bréf frá afa mínum. Í henni var meðal annars sagt að mjög dýrmætur fjársjóður væri falinn á yfirráðasvæði býli þeirra, sem nú tilheyrir barnabarninu. Hann dvaldi hér frá tímum fjarlægra forfeðra, sjóræningja. Afi trúði ekki raunverulega á þessar sögur en hann ákvað að segja barnabarninu frá sér ef það væri til. Stúlkan vakti áhuga og fór að leita. Hjálpaðu henni í fjársjóðnum afa og ömmu og allt í einu reynist þjóðsagan vera sönn.
